O książce: 1881 / Notatka od redakcji „Russian Antiquity” „1 grudnia 1877, były chłop pańszczyźniany, obecnie kupiec chersoński N.N. Shipov przekazał za pośrednictwem A.N. Truworowa redaktorom „Russian Antiquity” autobiografię w rękopisie, zatytułowaną „Historia mojego życia i moich wędrówek”, wydrukowaną powyżej w rękopisie Szyłowa, starannie wykonanym pismem urzędnika, liczącym 175 egzemplarzy kartkach zwykłego papieru listowego i zawiera opowieść o życiu autobiografa od dnia jego urodzin do 1862 roku włącznie. Autor przedstawia wydarzenia z jego życia w porządku chronologicznym, rok po roku, miejscami – dzień po dniu, tzw że jego historia została przedstawiona w formie kroniki lub pamiętnika. Pod koniec 1863 roku Shipov przedstawił swój rękopis Cesarskiemu Rosyjskiemu Towarzystwu Geograficznemu, które przyznało za niego autorowi srebrny medal. Członek tego towarzystwa, A.N. Truworow w recenzji autobiografii Szyłowa, wskazując na jej główne zalety, stwierdził, że „rękopis Szyłowa sam w sobie zasługuje na uwagę, jako dzieło chłopa-samouka, przekazującego wszystko, co widział i przeżył, bez najmniejszego upiększenia, z całą mocą. zalety i wady charakterystyczne dla inteligentnego i spostrzegawczego plebsu” (Raport Cesarskiego Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego za 1864 r., Załącznik. III. s. 101-103). Ogromny rękopis Szyłowa, wraz z opowieściami nie pozbawionymi zainteresowania i znaczenia dla poznania trudnych warunków życia rosyjskiego chłopstwa w przeszłości, zawiera sporo szczegółów, które również nie mają żadnego znaczenia. historyczne, czy w ujęciu ludowo-potocznym, czy ze względu na ich powszechnie znany charakter, czy ze względu na wątpliwą wiarygodność, czy też dlatego, że odnoszą się do faktów z prywatnego, codziennego życia autora; Jednocześnie prezentacja wydarzeń cierpi na rozwlekłość, niepotrzebne szczegóły, powtórzenia itp. W związku z tym redakcja „Russian Antiquity” uznała za konieczne znaczne skrócenie rękopisu Szyłowa, którego pracę za zgodą autora powierzono N.M. Wostoko. Autobiografia Shipova została opublikowana w tej skróconej i poprawionej formie. Jak widać powyżej, historia Shipova kończy się w 1862 roku. Z późniejszego życia warto wspomnieć, że już w podeszłym wieku odbył w roku 1866 drugą podróż do Jerozolimy; w 1868 r. udał się do Taszkentu, gdzie mieszkał do 1876 r., kiedy to wrócił do krewnych w prowincji Niżny Nowogród. Podczas drukowania swojej autobiografii, w 1881 r., Nikołaj Nikołajewicz Shipow przebywał w Petersburgu.Ed."